تحقیق جداسازی لرزه ای

قسمتی از متن:

مفهوم جداسازی لرزه ای
به طور کلی جدا کننده هاي لرزه اي به سیستم هایی اطلاق می شوند که بتوانند سازه مورد نظر را از حرکات زمین مجزا نمایند. اساسا با جدا کردن کامل سازه و قرار دادن آن روي تعدادي غلتک بدون اصطکاك می توان از انتقال حرکات افقی زلزله به سازه جلوگیري نمود. اما در این حالت هیچ کنترلی روي حرکات افقی سازه به صورت جسم صلب در اثر نیروهاي جانبی کوچک نظیر باد وجود ندارد. به عبارت دیگر تمام مکانیزمهاي پیشنهاد شده و به کار رفته جهت جدایشگرهاي لرزه اي به سازه منتقل می گردد. اساس این روش کاهش پاسخ ها به وسیله افزایش زمان تناوب و میرایی در سازه است.

انواع جداسازهای لرزه ای
جداسازهای الاستومری
تکيه گاه لاستيکي طبيعي براي اولين بار در سال ۱۹۶۹ جهت محافظت از ساختمان مدرسه هایي در skopje مورد استفاده قرار گرفت. تکيه گاه فوق از تعدادي بلوک لاستيکي و بدون صفحات فلزي تشکيل شده است که تحت اثر وزن سازه چيزي در حدود ۲۵ % متراکم مي گردد.تکيه گاه داراي سختي قائمي است که اين سختي قائم ضريب کوچکي از سختي افقي مي باشد و لاستيک ها نيز نسبتاً بدون ميرايي هستند. اين سيستم ايزولاسيون در مرکز مطالعات مهندسي زلزله (EERC) بر روي ميز لرزان مورد آزمايش قرار گرفته است. از جمله مشخصات اين نوع از سيستم هاي ايزولاسيون :1- حرکت افقي به شدت به حرکت نوساني همبسته است لذا حرکت افقي زمين موجب بوجود آمدن شتاب قائم درمد نوساني مي گردد.2- همچنين سيستم فوق داراي بلوک هايي از جنس شيشه هاي فومي (foam-glass blocks) در طرفين تکيه گاه لاستيکي مي باشد تا همچون يک فيوز عمل کرده و در برابر حرکت جانبي ناشي از باد ، حرکت زنده درون سازه و زلزله ي خفيف مقاومت نمايد.زماني که اين ساختمان تکميل گرديد ساختمانهاي ديگري نيز در حال ساخته شدن بر روي تکيه گاه لاستيکي طبيعي بودند ولي آنها از صفحات مسّلح فولادي در تکيهگاه لاستيکي خود استفاده نمودند. اين امر سبب کاهش بيرون زدگي جانبي تکيه گاه لاستيکي و افزايش سختي قائم تکيه گاه گرديد. صفحات داخلي فولادي که به صورت لايه هاي فولادي مي باشند سبب افزايش سختي قائم در حدود صدها برابر سختي افقي مي گردد . اين نوع از تکيه گاه الاستومريک متشکل از چندين لايه، جهت ايزولاسيون لرزهاي بلوکهاي آپارتماني ، بيمارستانها و سالنهاي نمايش که در مجاورت خطوط راه آهن و يا قطار زير زميني مي باشند، نيز استفاده ميشود. در سال ۱۹۷۵ آقاي Derham و همکارانش پيشنهاد نمودند که از اين روش مي توان جهت حفاظت ساختمانها در برابر زلزله استفاده نمود و از آن زمان تحقيقات تئوريک و آزمايشگاهي شديدي توسط (EERC) جهت توسعه و گسترش اين روش شروع شد.  [31و3]

و...