صفحه محصول - پاورپوینت سیر تحول خط کوفی و انواع آن

پاورپوینت سیر تحول خط کوفی و انواع آن (pptx) 23 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 23 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

سیر تحول خط کوفی و انواع آن مقدمه: خط یکی از مهم ترین دستاورد های بشر است که از طریق آن انسان می تواند میراث خود را به نسل های بعد انتقال دهد. خط کوفی یکی از خطوط الفبایی است که در اوایل اسلام تا حدود قرن هفتم و هشتم به مراتب مورد استفاده بوده است و به تدریج خط نسخ جایگزین آن می شود. بیشترین استفاده و اهمیت این خط برای نوشتن قرآن است. از دیگر استفاده های خط کوفی می توان به کاربرد آن در بناها و تزئین آن، سکه ها، ظروف و اشیاء فلزی، چوب و... اشاره کرد. این خط ابتدا در کوفه و سپس با گسترش اسلام به شرق و غرب نفوذ پیدا می کند و درهر فرهنگ تغییراتی، به ویژه در تزئینات آن صورت می گیرد. تاریخچه وجه تسمیه: خط کوفی با نام های جزم، انباری، حیری، حجازی خوانده شده است. این خط در شرایط گوناگون در شهر های مختلف نام های متفاوتی داشته و کوفی که آخرین نام معتبر آن است، بدان علت می باشد که در زمان عمر، کوفه در نزدیکی حیره و انبار بنا نهاده شد و مسلمانان از هر طرف بدان جا روی نهادند، این خط ترقی روز افزون یافت و به کوفی مشهور شد. علی راهجیری می نویسد: چون این خط با حروف کاف در آخر نوشته ها در زینت کتیبه ها و مساجد و در روی سکه ها به کار رفت به خط کوفی مشهور شد. میر علی هروی می گوید: مستخرج خط کوفی جماعتی از دانایان و دانشمندان کوفه بودند و بدان جهت کوفی می گویند که در کوفه پیدا شد و کسی که از همه نیکوتر نوشت حضرت علی است. ابو حیان توحیدی در رساله علم الکتابه از دوازده نوع به نام دوازده قاعده از خط کوفی نام می برد: اسماعیلی، مدنی، مکی، اندلسی، شامی، عراقی، عباسی، بغدادی، مشعّب، ریحانی، محرّر، مصری نام می برد. همچنین لازم به ذکر است که اولاً این خط قبل از بنای کوفه وجود داشته، منتهی به نام دیگری خوانده می شده است و در کوفه اختراع نشده است. ثانیاً بعدها اصل خط تغییری نیافته بلکه فقط اعراب پذیرفته است. ثالثاً موضوع اعراب و توجه به شکل در مصاحف در همان عصر خلفای راشدین مطرح بوده است. الفبای کوفی از راست به چپ نوشته می شود و ترکیب حالات چهارگانه حروف با همدیگر کلمه را می سازد. حروف کوفی دو نوع است یا از هر دو طرف به حرف دیگر می چسبند یا فقط از طرف راست. خط کوفی اولیه بدون اعراب(فتحه، کسره، ضمه) و بدون نقطه بود. بعد از گسترش اسلام و زیاد شدن استنساخ قرآن در تشخیص حروف مشکل ایجاد شد به همین دلیل ابوالاسود دوئلی حروف را نقطه گذاری کرد. تعداد حروف کوفی با در نظر گرفتن حالات چهارگانه آن ها اول، وسط، آخر چسبان، آخر تنها درست به رقم صد می رسد. اعراب و اعجام: خط کوفی اولیه بدون اعراب و اعجام بود و مردم قرآن را از طریق سماعی شنیده و حفظ می کردند. پس از گذشت پنجاه سال از هجرت و گسترش اسلام استنساخ قرآن افزایش یافت. در این وقت ابوالاسود دوئلی که از فضلا بود و در خدمت علی مرتضی به اکتساب علوم پرداخته وضع نقطه نمود تا کلمات و حرکات شناخته شوند. نقطه گذاری برای ضبط حرکات دو نوع است: الف) نقطه گذاری با نقطه های مدور که بیشتر قاریان در مصاحف و قرائت خود به کار می برند. ب) شکل و آن علامات مختلفه ای چون تشدید، همزه، ضمه، کسره و فتحه بود. جرجی زیدان معتقد است که نقطه گذاری و اعمال حرکات از اواسط قرن اول هجری معمول بوده، منتهی از این کار جز در موارد مخصوص مثل کتابت قرآن که توجه و عنایت بدان ضروری بود اکراه داشتند. به عقیده ی مورتز نقطه گذاری به قرن دوم هجری باز می گردد. به طور کلی نقطه گذاری جز در موارد ضروری نکوهیده بوده است. به عقیده ی عرب نقطه گذاری زیاد علامت بد گمانی نویسنده از مخاطب می باشد. اصلاحات ابوالاسود: او هنگام قرائت به کاتب می گوید: چون دیدی دهانم را بر حرفی گشودم یک نقطه روی آن بگذار، چون دیدی دهانم را بستم یک نقطه جلو آن بگذار و اگر کسره دادم نقطه ای زیر آن قرار ده، از آن پس این ها را نقطه های ابوالاسود نامیده شد که او زیر نظر حضرت علی آموزش دیده بود. همچنین طی اصلاحاتی که به دست نصر و یحیی انجام گرفت اشتباهی در نقطه های اعجامی آنان(مثلا تشخیص ف و ق) با نقطه های شکلی ابوالاسود ایجاد شد. به همین دلیل مقرر داشتند که نقطه های حروف را با همان رنگ حروف و سیاه بنویسند و نقطه های حرکات را با رنگ قرمز بگذارند. طریقه ی ابوالاسود و شاگردان او، در زمان بنی امیه تا اوایل عهد بنی عباس پیروی می شده و تا اواسط قرن چهارم هجری در اندلس نیز معمول بوده است.