پاورپوینت مشارکت برای ارتقا عادلانه سلامت (pptx) 42 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 42 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
مشارکت برای ارتقای عادلانه سلامت
مشاركت گلوله اي جادويي؟
در دهه هاي 1960و1970، مشاركت عنصر اساسي پروژه هاي طراحي شده براي توسعه پايدار و عدالت به ويژه براي كاهش فقر بود.
دركنفرانسآلماآتاي سازمان جهاني بهداشت مشاركت به عنوان بخشي اساسي از سياست هاي بهداشتي شناخته شد.
با پذيرش مراقبت بهداشتي اوليه به عنوان سياست دولت ها، همه اعضاي سازمان جهاني بهداشت اهميت درگيري آگاهانه ذينفعان در طراحي و اجراي خدمات و برنامه هاي بهداشتي را به رسميت شناختند.
تعاريف مشاركت مردمي
همكاري داوطلبانۀ اقشار مختلف مردم در اجرای برنامه ها بدون ايفاي نقش در طراحي آنها؛
درگيري اقشار مختلف مردم در طراحي، اجرا و ارزشيابي برنامه ها و بهره برداري از منافع آن؛
مشارکت فرآيندي فعال است كه در آن اقشار مختلف مردم به عنوان ذينفعاني فهيم و مصمم، نتيجه یک برنامه بهداشتی را متأثر ساخته و به رشد فردي، گروهی و جمعی مي رسند.
دلايل بانك جهاني براي توسعه مشاركت مردمي
1- مردم برخوردار از مقدار زيادي تجربه و بينش در باره اينكه چه كاري بايد انجام شود و چه كاري نبايد انجام شود و دلایل آن هستند؛
2- مشارکت مردم در طراحي پروژه، مي تواند تعهد آنها نسبت به اجراي پروژه را افزايش دهد؛
3- مشارکت مردم مي تواند به آنها براي توسعه مهارت هاي فني و مديريتي شان كمك كند و شايد فرصت هاي شغل يابي آنها را نیز افزايش دهد؛
4- مشارکت مردم در افزايش منابع در دسترس براي برنامه مؤثر است؛ و
5- مشارکت مردم راهي براي تحقق يادگيري اجتماعي(هم براي طراحان و هم براي ذينفعان) برنامه است.
6 رويكرد سلامت همگاني از قرن 13 تا كنون
حفاظت از سلامت(از 1300 تا 1830 ميلادي)- كنترل دم مسموم(از 1840 تا 1870 ميلادي)- كنترل سرايت(از 1880 تا 1930 ميلادي)- طب پيشگيري(از 1940 تا 1960 ميلادي)
مراقبت بهداشتي اوليه(از 1970 تا 1980 ميلادی)
ارتقاي سلامت(از 1980 تا كنون): ارتقاي سلامت فرايند قادرسازي مردم براي افزايش کنترل شان بر سلامت و بهبود سلامت است.منشور اوتاوا-1986
گفتمان ارتقاي سلامت بیشتر از مراقبت هاي بهداشتي اوليه: ( - Robinson , Gilford , Tones 1990 )
همكاري بين بخشي یا ضرورت كار با ساير بخش هاي دولتي و مؤسسات خصوصي كه كارشان بر سلامت اثر دارد را به رسميت مي شناسد؛
نياز به توسعه همكاري در جوامع براي افزايش كنترل جامعه بر مسايلي كه بر سلامت و «تخصص زدايي» و كنترل مراقبت بهداشتي اثر مي گذارد، به رسميت مي شناسد؛ و
ضرورت تقويت مشارك مردم(فيزيكي، اجتماعي و اقتصادي) در كنترل سلامت شان و نياز به كار براي تغيير محيط به جاي تأكيد صرف بر تغيير در سطح فردي را به رسميت مي شناسد.
5 اولويت اقدام براي ارتقاي سلامت
ايجاد سياست هاي عمومي سالم؛
ايجاد محيط هايي كه حامي زندگي سالم هستند؛
تقويت اقدام جامعه: جوامع، خودشان بايد تعيين كنند كه نيازهاي آنها چيست و چگونه مي توانند به بهترين شكل آن را رفع كنند. بنابراين، قدرت كنترل بيشتر براي خود مردم باقي مي ماند، به جاي اين كه در دست «كارشناسان» باشد؛
كمك به مردم براي توسعه مهارت هاي شان به صورتي كه بتوانند كنترل بيشتري بر سلامت خود و محيطي كه در آن زندگي مي كنند، داشته باشند. مردم بايد مهارت هاي لازم براي انتخاب هاي سالم را داشته باشند. آنها ضمنا نياز دارند تا هنگام بروز يك بيماري و يا حادثه، به طور موثر با آن روبرو شوند؛ و
بازنگري در سيستم مراقبت بهداشتي به نحوي كه تعادل بيشتري بين ارتقاي سلامت و خدمات درماني ايجاد شود و بخش سلامت بسيار نزديكتر با تمام بخش هايي باشد كه كارشان بر سلامت، تاثير دارد.