پاورپوینت جمعیت و نیروی انسانی (pptx) 28 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 28 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
جمعیت و نیروی انسانی
آنگونه که از مقایسه هرم سنی در سال های 1335،1345،1355،1365،1375 برمی آید تاسال 1370 جمعیت کشور با گذشت زمان جوانتر شده .
اما در آماگیری اخیر از آهنگ جوانتر شدن جمعیت کاسته شده است .
ترکیب جمعیت از نظرگروه های سنی در جدول زیر تعیین کننده اولویت ها در پاسخ دهی به نیاز های گروه های سنی ست .
در اثر کاهش رشد جمعیت مسایل مربوط به گروه سنی زیر پنج سال خود به خود از شدت می افتد و وارونه آن یعنی مسایل مربوط به نوجوانان و جوانان از نظر آموزشی و سپس کاریابی و مسکن رو به حاد شدن دارد
به ویژه آنکه روند ایجاد شغل و خانه سازی در کشور ناهماهنگی قابل توجهی را با کسانیکه امکان کار کردن دارند و ازدواج کرده ها نشان می دهد.
یکی از عوامل مهم توسعه اقتصادی و اجتماعی رشد متناسب جمعیت کشور با امکانات موجود مانند زمینهای کشاورزی ،منابع آب شیرین ، منابع کانی و آینده علوم و فنون است .
البته آنچه که سرنوشت ساز توسعه درون زاست صرفاً افزایش جمعیت نیست بلکه افزایش کیفی جمعیت به معنی افزایش انگیزه آنان برای آبادانی ، افزایش توان فنی و مدیریتی ، افزایش همبستگی ملی و افزایش سرمایه گزاری های تولیدی از سوی سرمایه داران می باشد.
الزامات حاصل از رشد جمعیت یعنی ضرورت پاسخ به نیازهای آن و آماده کردن شایسته نسل جوان برای تولید صنعتی و کشاورزی و خدمات مفید متناسب با آن با استفاده از دستاوردهای تازه علمی و فنی موضوع تغییرات پایه ایی در اقتصاد کشور را مطرح می سازد.
رشد جمعیت هم می تواند عاملی برای آبادانی کشور به زیر کشت بردن بیشتر زمینها ، بهره برداری از منابع کانی ، گسترش آموزش علوم و فنون و در نهایت کسب استقلال اقتصادی و تاًمین عدالت اجتماعی باشدو هم می تواند به عاملی در شکاف بیشتر بین دارا و ندار ، تندرستی کمتر و بیماری بیشتر ، افزایش وابستگی به واردات و حفظ صادرات تک محصولی – نفت- تبدیل شود.
شهرنشینی به لحاظ تاریخی به آن حد از توسعه و تکمیل ابزار تولید کشاورزی اعم از زراعت ،دامداری،شکار
،ماهیگیری نیاز دارد که بتواند محصولی مازاد بر مصرف تولید کنندگان عرضه کند
پیشینه کهن تشکیل دولت در ایران،نشان دهنده تکامل وسایل تولید و سابقه شهرنشینی درکشور از گذشته بسیار دور چند هزار ساله است.
آخرین دوره توسعه شهرنشینی در ایران مربوط به زمان صفویان به ویژه از هنگام گزینش شهر قدیمی اصفهان به عنوان پایتخت بوده است.
به طور کلی شهرنشینی در ایران در مقایسه با بیشتر کشورهای اروپایی دوره پیش ازصنعتی شدن و سایر نواحی خاورمیانه گسترش بیشتری داشته است.
:
در فاصله سال های 1342تا 1357افزایش جمعیت شهرنشین در ایران با انجام اصلاحات ارضی شاهانه ،ایجاد
برخی صنایع در کناره شهرها ،گسترش سازمان های دولتی ،توسعه شبکه بانکی و تمرکز سرمایه های کلان
درشهرها به ویژه در تهران و بی توجهی به سرمایه گذاری در روستاها و نیز تداوم سیاست مبادله نابرابر
وستمگرانه مواد اولیه و کالای ساخته شده بین شهر و روستا تشدید شد.
پس ازانقلاب نیز با توجه به ساختی شدن پدیده رشد نامتناسب جمعیت شهرها و عدم رویارویی قاطع با عوامل
برهم زننده تعادل در افزایش منطقی جمعیت شهری و روستایی در کشوررشد بی رویه شهرنشینی همچنان ادامه
یافت.
گسترش شهرنشینی به این شکل که یشتر با هدفهای نو استعماری پا گرفته و طی روندی خود استعماری تداوم یافت،در فاصله کوتاهی شهرها را از کارکرد واقی خود بازداشت.