پاورپوینت آداب نزاکت به هنگام مواجهه با لغزش ها و خطاها (pptx) 15 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 15 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بسم الله الرحمن الرحیم
آداب نزاکت به هنگام
مواجهه با لغزش ها و خطاها
زمستان 1390
لزوم رعايت آداب معاشرت
اصولا آداب معاشرت از دوران های قبل از تاریخ تا زمان حال وجود داشته است ولی ارزشها در زمان های مختلف تغییر شکل داده اند به طوریکه یک رفتار واحد در زمانی ارزش واعتبار بسیار یافته ودر زمان دیگر بی مقدار وحتی خوار به شمار می رفته است . امروزه که واکنش ها در مقابل رفتار ناپسند بسیار ملایم و نا محسوس است متاسفانه بسیاری از مردم که اصول آداب معاشرت را نمی دانند اغلب متوجه اشتباهات رفتاری خود نمی شوند ودر این شرایط که ارزشهای اصول و رفتاری و آداب معاشرت نیز در حال تغییر است به نظر می رسد که نگارش وتدوین اصول و رموز این آداب برای آن عده از افراد که مایلند رفتاری مناسب داشته باشند امری ضروری است.
آداب نزاکت به هنگام مواجهه با لغزش ها وخطاها
1- شخصيت دادن به افراد:
در برخورد با فرد خطاكار نبايد با توهين به او شخصيتش را مورد هجوم قرار داد بلكه با رعايت احترام و دور از انظار ديگران او را نسبت به عمل خلافش آگاه نمود. اين نوع برخورد اثر زيادي دارد و هر قدر بتوانيم با فرد لغزشكار برخورد خوبي داشته باشيم و شخصيت او را لكه دار نكنيم،اثرش بيشتر خواهد بود زيرا انسان به گونه اي است كه اگر شخصيتش مورد توهين قرار بگيرد واكنش شديدي نشان خواهد داد.
2. جلب اعتماد :
امام علي (ع) مي فرمايد : « قلوب الرجال وحشيه فمن تالفها اقبلت عليه»
« دلهاي مردم وحشي است ، پس هركسي كه آن قلوب را جذب كند ،به او روي خواهند آورد».
منظور كلام مولا اين است كه دلها در ابتدا از انسان روگردان هستند ، ولي وقتي كسي در جذب آنها مهارت داشته باشد به آن شخص روي آورده ، سخن او را پذيرا مي شوند و به همين جهت پس از جلب اعتماد افراد مي توان در آنها نفوذ كرد.
3- با زبان طرف صحبت كردن:
رسول اکرم : « ما گروه پيغمبران مامور شديم كه با مردم به اندازه ي عقل خودشان سخن گوييم».
يعني به اندازه ي فهم و ادراك هر كس با او صحبت كردن .ما نيز در برخورد با لغزشهای هر كس بايد بگونه اي صحبت كنيم كه او آنها را درك كند زيرا هدف فهميدن و موثر واقع شدن سخن است تا رفتار او اصلاح شود نه فضل فروشي و يا خودنمايي در برابر او.
بنابراين شيوه تربيتي چه از نظر اسلام و چه از نظر علماي تربيت وقتي با كسي برخورد مي كنيم ،بايد با سطح فكري مخاطب با او صحبت كنيم.
4-در نظر گرفتن وضعيت روحي و رواني
«همانا قلوب ،براي قبول نمودن نصيحت ، روي آوردني و پشت كردني دارند ، پس در مواقع پذيرش آنها را دريابيد ،زيرا اگر قلوب نسبت به چيزي اكراه داشته باشند ،در آن مورد كور بوده ،چيزي را نمي بينند».
در اين حديث علي (ع) مي فرمايد بايد موقعيت و شرايط فرد مورد نصيحت را در نظر گرفت و زمان اقبال و ادبار آن شخص را شناخت سپس در زمان آمادگي ، پند و اندرز و نصيحت را بيان كرد؛در غير اين صورت ممكن است اصلا چيزي را قبول نكند.
قبل از نصيحت كردن بايد ديد كه طرف در چه وضعي است اگر عصباني باشد به هيچوجه نمي توان او را نصيحت نمود ، بلكه بايد ابتدا با او صحبت كرد و از جهات مختلف عاطفي به او نزديك شد و در آخر به نصيحت او پرداخت.
5- رعايت نزاكت و ادب در برخورد :
انسان همانند جمادات نيست كه هرگونه با آن رفتار شود عكس العملي از خود نشان ندهد بلكه انسان در مقابل خشونت و يا ملايمت عكس العمل مناسب با شرايط را بروز خواهد داد. در قرآن مجيد در مورد رعايت نزاكت دربرخوردها آيات زيادي وجود دارد از جمله مي فرمايد : « ادفع بالتي هي احسن السيئه نحن اعلم بما تصفون ».5
«آزار و بديها را به آنچه نيكوتر است دفع كن ما جزاي گفتار آنها را بهتر مي دانيم ».
6-محترم شمردن عقايد افراد:
هر كس عقيده و مسلكي را كه برمي گزيند برايش عزيز و ارزشمند است و اگر عقايد او مورد اهانت واقع شود او نيز از خود واكنش نشان مي دهد و ممكن است در مقابل اقدام مشابهي انجام دهد.به همين دليل است كه قرآن مي فرمايد: « ولاتسبوا الذين يدعون من دون الله فيسبوا الله عدوا بغير علم كذلك زينا لكل امه عملهم...». 7 « شما مومنان به آنان كه غير خدا را مي خوانند دشنام ندهيد تا مبادا آنها هم از روي دشمني خدا را دشنام دهند و همچنين ما عمل هر قومي را در نظرشان زينت داده ايم».
به همين خاطر نبايد با افراد بطور توهين آميز برخورد كرد،زيرا او اين فرهنگ را پذيرفته است ، گرچه از نظر ما غلط و يا مفسده انگيز است .در برخورد با چنين افرادي بايد تفهيم نمود كه ما مي خواهيم ترا ارشاد كنيم و راهي را كه انتخاب نموده اي صحيح نيست و يا اگر آنرا صحيح مي داني راهي بهتر از آن نيز وجود دارد و به او بفهمانيم كه به عقيده اش احترام مي گذاريم و هيچگاه او را انسان بدي نمي دانيم اما در عين حال به او بگوييم در انتخابش اشتباه كرده است.
