صفحه محصول - تحقیق درباره اهمیت تربیت بدنی و ورزش

تحقیق درباره اهمیت تربیت بدنی و ورزش (docx) 10 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 10 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

اهمیت تربیت بدنی وورزش پرداختن به آن نیزدرنحوه زندگی به ویژه استفاده از اوقات فراغت تغییرات جدیدی پدید میآورد.تربیت بدنی که بخش جدانشدنی از تعلیم وتربیت وبخش مهمی ازآموزش وپرورش رسمی کودکان ونوجوانان است علاوه برتاثیرروی سلامت وتندرستی وایجادآمادگی های بهترجسمانی در آنان درپرورش شخصیت/قابلیت های اجتماعی وتعادل روانی فرد سهم به سزایی دارد.یک جامعه یا سازمان یا حتی یک خانواده به عنوان کوچکترین نهاداجتماعی زمانی قادرخواهد بود راه ترقی وتکامل را بپیماید که متشکل از زنان ومردان سالم باشد.تربیت بدنی وورزش به عنوان بخشی از نیازهای ساختاری انسان باید مورد توجه و تاکید همه افراد جامعه از زن ومرد باشد.در آموزش وپرورش هدف رشد ابعادگوناگون شخصیت های کودکان ونوجوانان درهمه ابعادجسمانی/روانی/ذهنی/اجتماعیومعنویاست.دراینجا ضرورت رشدجسمانی به عنوان بخشی از فرایندآموزش وپرورش موردتاکیداست.زیرا یک برنامه صحیح یاجامع تربیت بدنی می تواندهمپای دیگربرنامه هایآموزش درطول سالهای دانش آموزوحتی در دوران بزرگسالی بر سلامت جسم وروان او بیفزایدواز بسیاری ازنارسائیهاواختلالات به موقع پیشگیری کند.این اثرات سازنده دربسیاری موارددردختران وپسران وزنان ومردان یکسان ومشترک است.همین اشتراک از ویژگیهای تربیتی وآموزشی قطع نظرازجنسیت میتواندبه موضوع تربیت بدنی معناومفهوم خاصی ببخشد.پایه وشالوده ورزش هرکشوربایددرمدارس وآموزشگاههای آن کشورریخته شودزیراآموزش وپرورش رکن وپایه ونظام کلی جامعه است.بااهمیت بخشیدن کمی وکیفی به درس تربیت بدنی دردوره های مختلف تحصیلی که مهمترین سال های رشد وشکل گیری فیزیکی کودکان ونوجوانان است نقش واقعی ورزش ومفهوم حقیقی ان درمدارس روشن می شود.بالا بردن آگاهی کودکان ونوجوانان هدف مسوولان هر مدرسه است.در ضمن می توان از ان به عنوان عاملی برای کمک به کودکان گوشه گیر ومنزوی سود جست تا بتوانند در گروههای اجتماعی به فعالیت بپردازند.تحقیقات گسترده ای ارتباط بین آمادگی های جسمانی باشرایط مطلوب روانی/داشتن انرژی وتندرستی رادرکل تایید می کند.بنابراین برنامه های منظم تربیت بدنی وورزش درسالهای تحصیلی مختلف که دانش اموزان رادر مرحله اصلی رشداز کودکی تا نوجوانی وجوانی زیرپوشش نظام آموزش وپرورش رسمی کشور قرار میدهد یک ضرورت اجتناب ناپذیراست.این ضرورت به دلایل مختلفی(مانند فرایند بسیار پیچیده رشدوبلوغ در دختران وحوادثی که درطول فرایندزندگی آنان رخ می دهدومحدودیت های فرهنگی واجتماعی دختران)اگربرای دختران بیش از پسران در نظام آموزش وپرورش مورد تاکیدنباشدبدون تردیدبه همان اندازه همچون یک نیازاساسی/زیستی/اجتماعی وفرهنگی مطرح است اهمیت تربیت بدنی در جوامع گذشته وامروز مطالعه وتحلیل تاریخ واحوال اقوام گذشته وحال نشان می دهد که سعی وتلاش انسان در این رابطه قدمت تاریخی دارد،تا آنجا که میتوان گفت ادامه حیات اقوام ابتدائی بدون حرکت وفعالیت میسر نبوده است. اجرای مهارتهای ازقبیل زوبین اندازی،تیراندازی باتیروکهان،کوه وغارپیمائی،کشتی گیری وحتی اجرای مسابقه های دو که در قرآن کریم در داستان برادران یوسف نیز از آن ذکری به میان آمده است،جملگی حاکی از رواج فعالیتهای جسمانی وتربیت بدنی در نزد ملل واقوام گذشته بوده است. در زندگی فردی واجتماعی بسیاری از جوامع وملتهای امروزی تربیت بدنی و ورزش بخش مهمی از برنامه کلی تربیت بدنی کودکان ونوجوانان به حساب می آید.امروزه جوامع مختلاف بر اساس جهان بینی وشناخت کلی انسان به طرح وتنظیم برنامه های ورزشی وتربیت بدنی می پردازند.خوشبختانه مردم جامعه ما هم در سالهای اخیر به اهمیت ورزش وتربیت بدنی پی برده اند وهر روز بر تعداد کسانی که ورزش را جزء برنامه روزمره قرار میدهند افزوده میشود وحتی این امر هم در میان زنان که از محدودیت برخوردارندرو به افزایش است وباید توجه داشت که محدودیت ورزش زنان ریشه در اعتقاداتمان دارد وباید آن راپذیرفت وبا ایجاد محلهای مناسب برای ورزش بانوان زمینه فعالیتهای ورزشی زنان ودختران جامعه را فراهم آورد. اهداف عمده تربیت بدنی در تاریخ زندگی انسانعبارت از حفظ سلامت،رشد وتقویت قوای جسمانی،آمادگی برای فعالیتهای دفاعی ،کسب شادابی ونشاطونیل به موفقیت در وظائف شغلی وحرفه ای بوده است.اهداف فوق تا به امروز با مختصری تغییری درنزد اکثریت جوامع بشری ترغیب می شود وبر حسب ضرورت زمان وتاریخ بر یک یا چند هدف تاکید بیشتر به عمل می آید.در عصر حاضر، در سایه تحولات سیاسی واجتماعی در جهان مقاصد دیگر در اهداف ورزشی به وجود آمده است ومفهوم تربیت بدنی به جای ورزش رنگ وصورت دیگر به خود گرفته است تربیت بدنی که در آغاز پیدایش آن صورتی فردی ودر نهایت ملی داشت اینک به صورت بین المللی در آمده تا وسیله ای برای بهره برداری در مقاصد ساسی باشد وسیاست وورزش اجزاء لاینفک از هم هستند. روش زندگی در جهان بطور کلی تغییر نموده و تحرک و پویایی به ایستایی تبدیل شده است، تغذیه روش نامناسب پیدا کرده و سوخت و ساز بدن دچار نقصان شده و این رویه حتی در کشورهای جهان سوم نیز شکل جدی به خود گرفته پشت میزنشینی، و ساعت های متوالی کار با کامپیوتر و نابودی و آلودگی زیستگاه های طبیعی، انسانها را با تهدید جدی روبرو کرده و ذهن و روحی خسته و درمانده را برای او به ارمغان آورده است حتی سرگرمی ها او نیز کمتر نشانه ای از تحرک و پویایی دارد. و این در حالی است که موج بیماری کودکان و نوجوانان را نیز در برگرفته و با توجه به این وضعیت است که رشته تربیت بدنی و علوم ورزش اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. تاثیر مثبت فعالیت های بدنی و حرکات ورزشی می تواند آرامش عصبی روانی انسان را تامین کند، بدن او را تقویت کند و از پیامدهای ویرانگر و زیانبار استرس ها کاسته و جامعه را بسوی اعتدال و شادابی نسبی رهنمون نماید. اهمیت ورزش در اسلام در آیین مقدس اسلام، بر خلاف بسیاری از آیین های دیگر، بدن آدمی مورد تحقیر نیست. اسلام بدن انسان را چیزی بی ارزش نمی شمارد، زیرا بدن انسان ابزار تکامل روح است. تحقیر بدن، در حکم تحقیر شخصیت آدمی است و کسی که مرتکب این عمل شود، مستوجب کیفر و قصاص اسلام برای صحت و سلامتی، ارزش و اهمیت ویژه ای قایل بوده و از این رو فقه و سنّت اسلامی از مطالب و دستور العمل هایی در این زمینه مملوّ است. از طرفی، رابطه تنگاتنگی بین ورزش و سلامتی وجود دارد، به گونه ای که به طور معمول کلمه "ورزش" به کلمه "تربیت بدنی" عطف شده و گفته می شود: "ورزش و تربیت بدنی." یکی از مهم ترین عوامل اهمیت ورزش در این است که موجب "ایجاد، تقویت و یا حفظ سلامتی" می شود؛ بنابر این، چنان چه ورزش به گونه ای باشد که برای سلامتی انسان زیان آور باشد و یا ورزشکار آن قدر در راه ورزش به خود فشار آورد که سلامتی اش در مخاطره قرار گیرد، از نظر اسلام و همچنین عقلانی عالم، مردود خواهد بود. در اسلام، احادیث و رهنمودهای فراوانی از بزرگان دین، جهت حفظ صحّت و تقویت بدن و پرداختن به آن، وارد شده است؛ از جمله می توان به موارد ذیل اشاره نمود: "الصّحّة افضل النّعم؛ صحت و سلامتی از هر نعمت دیگری بهتر و ارزشمندتر است." "العجب لغفلة الحسّاد عن سلامة الاجساد؛ از این که حسودان در فکر سلامتی خویش نیستند، سخت در شگفتم." "و انّ لبدنک علیک حقّاً؛ بی شک بدن تو بر تو حقوقی دارد [که باید آن ها را ادا کنی و به آن رسیدگی نمایی]." "المومن القویّ خیر و احب من المومن الضّعیف؛ مومنی که قوی و نیرومند باشد، در نظر من از مومنی که ضعیف باشد، بهتر و دوست داشتنی تر است." در این روایت، ارزش اصیل و واقعی، به ایمان اختصاص یافته و در مرحله بعد، قوّت مدنظر قرار گرفته است؛ یعنی آن چه باعث ارزش انسان می شود، همانا ایمان اوست. ضعیف ترین فرد با ایمان، از نیرومندترین شخص بی ایمان، به مراتب با ارزش تر بوده، بلکه با او قابل قیاس نیست. این همان مطلبی است که خداوند متعال آن را در قرآن مطرح نموده و می فرماید: "انّ اکرمکم عندالله انقیکم؛ گرامی ترین شما در نزد خدا، آن کسی است که با تقواتر باشد." اما با این فرض که دو نفر با ایمان وجود داشته باشند و از نظر درجه ایمان و تقوا نیز یکسان باشند، شخص با ایمانی که قوی است، یک نوع فضیلت نسبت به دیگری دارد، به خصوص اگر این قوّت را با زحمت و تلاش و ورزش کسب کرده باشد. همچنین اگر یک نفر با ایمان را در دو حالت "قوی" و "ضعیف" فرض کنیم، بدون تردید، همه حکم خواهند کرد که چنان چه قوی باشد، بهتر است تا این که ضعیف باشد. انسان قوی و سالم بهتر می تواند به بندگان خدا رسیدگی کند، بهترمی تواند فکر کند، بهتر می تواند کار کند و حتی بهتر و بیش تر می تواند عبادت کند. در اسلام، احادیث فراوانی در باره استحمام و نظافت، و مسواک زدن، [تشویق به] کم خوری، [نهی از] پرخوری، خوردنی های حلال و حرام، خواص گیاهان، میوه ها و سایر خوراکی ها و همچنین سایر دستورات بهداشتی، وارد شده است. در اسلام، حفظ صحت و سلامت واجب شمرده شده است. حتی اگر عباداتی، مانند نماز و روزه واجب، برای انسان مضر باشد، نه تنها جایز است ترک شود، بلکه واجب است که ترک شود، و در چنین مواردی، کار واجب به کار حرام مبدّل می گردد. از نظر اسلام، چنان چه سلامتی انسان به واسطه عدم دست رس به غذای پاک و حلال به مخاطره بیفتد، وی می تواند از خوردنی ها و نوشیدنی هایی که پیش از آن بر او حرام بوده، استفاده نماید؛ و چنان چه مریض شود و بیماری اش جز با خوراکی هایی که حرام است (همچون مشروبات الکلی) مداوا نشود، می تواند با تجویز پزشک از آن خوراکی ها جهت مداوا استفاده نماید. از نظر اسلام، چنان چه کسی به سلامتی دیگران لطمه وارد کند، چنان چه عمدی باشد، باید به سختی مجازات شود، و چنان چه عمدی نباشد نیز، باید مجازات مالی شده و دیه آن عضوی را که آسیب دیده، به صاحبش بپردازد. در اسلام، دستورات فراوانی در خصوص انتخاب همسر، زمان و مکان و نحوه آمیزش، تغذیه مادر در دوران بارداری وجود دارد، که از ناقص الخلقه بودن نوزاد جلوگیری نموده و باعث می شود که کودک، قوی، زیبا و باهوش باشد. همچنین شیر مادر به عنوان بهترین غذا برای نوزاد و کودک شیر خوار معرفی شده، تا کودک بهتر رشد نموده، هوشش بیش تر شده و در مقابل بیماری های مصون تر باشد. همچنین در اسلام، هر چیز زیان آوری که به جسم انسان لطمه وارد آورد، تحریم شده و این یک قاعده فقهی است که: " کلّ مضرّحرام؛ هر چیزی که ضرر دارد، حرام است." شهید مطهری در این مورد می نویسد: "جای شک و تردید نیست که تعلیمات اسلام بر اساس حفظ و رشد و سلامت جسم است. علت حرمت بسیاری از این امور، مضر بودن آن ها به حال بدن است. یکی از مسلّمات فقه، این است که بسیاری از این امور به این دلیل تحریم شده اند که برای جسم انسان ضرر دارند. و یک اصل کلی برای فقها مطرح است که هر چیزی که محرز بشود که برای جسم انسان مضر است- ولو هیچ دلیلی از قرآن و سنت نداشته باشد- قطعاً حرام است. البته این را هم می گویند که زیان ها بعضی معتدبه هستند و بعضی غیر معتدبه؛ یعنی زیان آن قدر کم است که قابل اعتنا نیست. اسلام در تکالیف خود حرج ایجاد نمی کند؛ یعنی این مقدارها را از نظر اسلام تحریم نمی کنند، به صورت مکروه ذکر می شود، یا می گویند: ترکش مستحب است، ولی اگر یک چیزی زیانش قطعی باشد و مسلّم بشود که زیان دارد، از نظر اسلام قطعاً حرام است..." "اسلام آن جا که یک امر واجب (مانند روزه) احیاناً برای بدن مضر تشخیص داده شود، تکلیف آن را ساقط می کند، بلکه چنین روزه ای را حرام می داند. هر اعتیادی که برای بدن مضر باشد، از نظر اسلام حرام است. آداب و سنن بسیاری، در اسلام به خاطر بهداشت و سلامت بدن و ضع شده است." "در سنّت، زیاد می بینیم که خوردن فلان میوه یا فلان سبزی، مثلاً مستحب است، چون دندان ها را محکم می کند؛ دیگری فلان بیماری را از بدن بیرون می برد، و این موارد در سنّت زیاد است که ملاک یک حرام یا یک مستحب و با یک مکروه، زیان رساندن یا مفید بودن و یا مفید نبودن است. فلان چیز برای معده خوب است، مستحب است." در خواست سلامت و قوّه بدن از خداوند، جزء دعای مسلمانان است، چنان چه در دعای ابوحمزه ثمالی می خوانیم: "اللّهم اعطنی السّعة فب الرّزق ... و الصّحّة فی الجسم و القوّة فی البدن؛ خداوندا! وسعت در روزی... و سلامتی در جسم و قوّت و توانایی در بدن را به من ارزانی فرما!" و به طور خلاصه، ارزش بدن و سلامت آن در اسلام به حدی است که بعضی از دانشمندان اسلامی گفته اند: پیامبران الهی در آغاز نبوّت و رسالت خود باید سالم و از نقص بدنی، دور و بر کنار باشند.