پاورپوینت سازگاری های تمرین هوازی و بی هوازی (pptx) 22 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 22 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
سازگاری های تمرین هوازی و بی هوازی
فصل دهم
سازگاری های هوازی با تمرین استقامت: عضلانی در مقابل قلبی تنفسی
استقامت عضلانی: عبارتست از توانایی یک عضله یا گروهی عضله در حفظ و پایداری تمرینات ایستا یا بسیار شدیدو تکراری. ورزش تکراری و موزون مانند پرس سینه و ضربه بوکسورها و ایستا مانند ضربه فنی حریف کشتی.
استقامت قلبی تنفسی: توانایی بدن در اجرای طولانی و مداوم ورزش های موزون. مانند دوچرخه سواران و شناگران
استقامت عضلانی به توانایی عضله خاصی اشاره می کند واستقامت قلبی تنفسی به همه بدن مربوط می شود.
ارزیابی ظرفیت استقامت قلبی تنفسی حداکثر ظرفیت هوازی
حداکثر اکسیژن مصرفی در دقیقه معرف حداکثر توان هوازی است که بهترین اندازه ازمایشگاهی ظرفیت استقامتی قلبی- تنفسی است.
VO2 max عبارتست از بیشترین مقدار اکسیژنی که در خلال اجرای حداکثر فعالیت بدنی تا حد واماندگی مصرف می شود.
حداکثر اکسیژن مصرفی از طریق حداکثر برون ده قلبی و حداکثر اختلاف اکسیژن خون سرخرگی – سیاهرگی قابل ارزیابی است.
ظرفیت استقامت زیر بیشینه
علاوه بر افزایش ظرفیت استقامت بیشینه، تمرین استقامتی ظرفیت استقامت زیر بیشینه را افزایش می دهد.
یکی از ازمون هایی که برای تعیین ظرفیت استقامت زیر بیشینه استفاده می شود، میانگین حداکثر برون ده توان مطلق یک فرد است که می تواند در یک دوره ی زمانی ثابت بر روی یک دوچرخه ارگومتر حفظ کند.
سازگاریهای قلبی عروقی با تمرین
دستگاه انتقال اکسیژن اندازه قلب
استقامت قلبی تنفسی به توانایی سیستم های قلبی عروقی و قلبی تنفسی در انتقال کافی اکسیژن جهت نیاز های متابولیکی بافت های فعال ارتباط دارد.
اکسیژن مصرفی در دقیقه= حجم ضربه ای*ضربان قلب* تفاوت اکسیژن خون سرخرگی سیاهرگی
توده و حجم قلب بعنوان یک سازگاری نسبت به افزایش فشار کار در تمرین افزایش می یابد. بیشترین تغییر در بطن چپ که پرکارترین حفره است ایجاد می شود و این سازگاری بسته به نوع تمرین است.
هنگام تمرین مقاومتی، بطن چپ باید در مقابل افزایش پس بار منقبض شود که در نتیجه ضخامت دیواره بطن چپ افزایش می یابد.
در تمرین استقامتی، اندازه حفره بطن چپ افزایش می یابدکه این امر به پرشدگی بطن چپ کمک می کند در نتیجه حجم ضربه ای زیاد می شود. علت افزایش ابعاد داخلی بطن چپ بیش از همه در نتیجه واکنش ان به افزایش پرشدن از خون است که به نوبه خود در اثر افزایش حجم پلاسما و زمان پرشدگی دیاستولیک است.
تمرین استقامتی هم باعث افزایش ضخامت دیواره میوکارد می شود.
حجم ضربه ای
در نتیجه تمرین استقامتی، حجم ضربه ای افزایش می یابد. این افزایش هم در تمرینات استاندارد زیر بیشینه و هم در تمرینات بیشینه مشاهده شده است.
افراد با جثه بزرگتر قلب بزرگتر و حجم خون بیشتری دارند بنابراین حجم ضربه ای بالاتری دارند.
بعد از تمرین هوازی، بطن چپ ورزشکار در دوره دیاستول کامل تر از قلب تمرین نکرده ، پر از خون می شود. حجم پلاسما در نتیجه تمرین زیاد می شود در نتیجه حجم پایان دیاستول زیاد می شود. ضربان قلب تمرین کرده هنگام استراحت کمتر است در نتیجه زمان بیشتری برای دیاستول فراهم می شود و طبق قانون فرانک – استارلینگ افزایش انقباض بطن حاصل می شود. افزایش قدرت انقباضی بطن سبب کاهش حجم پایان سیستول می شود زیرا خون بیشتری با فشار از قلب خارج می شود. کاهش مقاومت عروقی محیطی هم به افزایش حجم خونی که در هر ضربه از بطن چپ خارج می شود کمک می کند.
ضربان قلب
ضربان قلب استراحت در نتیجه تمرین استقامتی بطور قابل توجهی کاهش می یابد. تمرین، فعالیت عصب پاراسمپاتیک را افزایش داده و از طرفی فعالیت عصب سمپاتیک را کاهش می دهد. ضربان قلب ورزشکاران استقامتی کمتر از 40 بار و ضربان برخی کمتر از 30 بار در دقیقه است.
هنگام ورزش زیر بیشینه، هر چه سطح امادگی هوازی بالاتر باشد، ضربان قلب به همان نسبت کمتر می شود. کاهش ضربان قلب بین 10-30 ضربه در دقیقه بعد از 6 ماه تمرین تغییری متداول محسوب می شود که نشانه افزایش کارایی قلب است.
ضربان قلب بیشینه هر شخص تمایل دارد به حالت پایدار باقی بماند. ضربان قلب بیشینه ی ورزشکاران استقامتی که در اوج امادگی هستند، از افراد تمرین نکرده همسن خودشان کمتر است.
در خلال ورزش، ضربان قلب با حجم ضربه ای همراه می شود تا برون ده مناسبی برای میزان کار جاری فراهم کند. در هر رشته ورزشی تلفیق افزایش حجم ضربه ای با کاهش ضربان قلب، راه بسیار کارامدی برای قلب است تا نیاز های متابولیک بدن در هنگام تمرین براورده شود.
