پاورپوینت داروهای بی هوش کننده عمومی (pptx) 40 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 40 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
داروهای بی هوش کننده عمومی
در اعمال جراحی از بین بردن حس درد ضرورت اول و از بین بردن حس حرکت ضرورت دوم می باشد. متاسفانه تاکنون دارویی یافت نشده است که بدون اثر بر روی دیگر اعمال اعصاب تنها حس درد را در سراسر بدن از بین ببرد و داروهای موجود علاوه بر حس درد دیگر حسها و نیز هوش و شعور را بیمار را از بین می برند
بدیهی است بی حسی و بی حرکتی عمومی مستلزم بی هوش کردن بیمار می باشد. اولین داروهای بی هوش کننده اتر و کلروفرم بودند که به علت کشف داروهای مفیدتر مصرف آنها تقریبا منسوخ شده است. در بی هوشی معمولا از چند دارو استفاده می گردد که هر کدام به منظور خاصی می باشد
یک داروی بی هوش کننده مطلوب آنست که به ملایمت و بدون تحریک بیمار را به خواب عمیق و بی هوشی برده، عضلات عمومی بدن را شل کند بدون آنکه برروی عضلات تنفسی اثر داشته باشد، حس را در سراسر بدن از بین ببرد، به سرعت موجب بی هوشی گردد و پس از خاتمه عمل جراحی هم به سرعت از بدن خارج گردد و بیمار به هوش آید
اما داروهای بی هوش کننده هر یک دارای معایب و محاسنی می باشند که با کاربرد مختلط آنها از جمیع محاسن بهره گرفته می شود
به طور کلی این داروها را به دو گروه عمده تقسیم می کنند
بی هوش کنده های استنشاقی: که محلولهای فرار هستند مانند هالوتان، اتر، کلروفرم، متوکسی فلوران، انفلوران و ایزوفلوران و گازهایی مانند سیکلوپروپان و N2O
بی هوش کننده های تزریقی: باربیتوراتهای خیلی کوتاه اثر مانند تیوپنتال سدیم، تیامیلال سدیم
مراحل مختلف بی هوشی: به طور کلی مراحل بی هوشی را بر اساس عملکرد اتر به چهار مرحله تقسیم می کنند که عبارتند از:
الف) مرحله بی دردی (Analgesia): بیمار احساس درد نمی کند، کمی هوشیار است ولی رفته رفته هوشیاری از بین می رود و ریتم تنفس نامنظم می شود
ب) مرحله تحریکی (Excitement): بیمار دچار تحریکات گوناگون از قبیل هذیان، مستی، اختلال حرکات تنفسی، آروغ زدن، استفراغ و گاهی بی اختیاری در دفع ادرار می شود. بد ترین مرحله بی هوشی است و با منظم شدن تنفس پایان می یابد
ج) مرحله بی هوشی جراحی (Surgical): با از بین رفتن حرکات تحریکی و تنفس منظم شروع می شود و با قطع حرکات تنفسی پایان می یابد. ایم مرحله را نیز به چهار مرحله جداگانه تقسیم می کنند که از هر مقطع به مقطع دیگر بی هوشی عمیق تر می شود و هر مقطع با حرکات چشم، رفلکس پلکی، اندازه مردمک و غیره مشخص می شود. مقاطع 2 و 3 بهترین مقاطع از نظر آرامش بیمار و انجام عمل جراحی هستند
د) مرحله تضعیف تنفس و فلج بصل النخاع (Apnea): که در این مرحله تنفس فلج می شود و امکان مرگ بیمار وجود دارد. بدیهی است با داروهای جدید امکان تفکیک این مراحل وجود ندارد و بیمار سریعا از آنها عبور می کند.
حصوصیات یک داروی بی هوش کننده خوب:
این خصوصیات عبارتند از: ایجاد یک بی هوشی سریع و یکنواخت و با بازگشت سریع، دارا بودن safety بالا، عوارض جانبی کمتر و کمترین اثر سوء را بر روی اعمال حیاتی بیمار داشته باشد
مکانیسم اثر بی هوش کننده ها:
این داروها با افزایش آستانه تحریک سلولها فعالیت آنها را کاهش می دهند. این داروها با هیپرپولاریزاسیون نورونها از طریق باز کردن کانالهای پتاسیم و افزایش آستانه تحریک، موجب کاهش توانایی در ایجاد پتانسیل عمل می شوند
بی هوش کننده های استنشاقی
بی هوش کننده های استنشاقی با هوای تنفسی وارد ریه ها و از آنجا وارد گردش خون می شوند تا در سراسر بدن از جمله مراکز اعصاب توزیع شوند. برای بی هوشی مطلوب بایستی غلظت این مواد در مغز به حداقل لازم رسیده و از یک حداکثر که خطرناک هم می باشد تجاوز نکند.
سرعت برقراری این غلظت تابع عواملی چون قابلیت انحلال گاز در مایعات بدن، علظت در هوای تنفسی، سرعت و شدت تهویه ریوی، میزان گردش خون ریوی و اختلاف غلظت گاز بی هوشی در خون شریانی و وریدی است
اثر بی هوش کننده های استنشاقی بر بافتهای مختلف بدن
اثر بر قلب و عروق: هالوتان، انفلوران و ایزوفلوران با کاهش برون ده قلبی فشار خون را کاهش می دهند. هالوتان برادیکاردی می دهد ایزوفلوران ضربان قلب را زیاد می کند. همه این داروها فشار دهلیز راست را به صورت وابسته به دوز افزایش می دهند.
اثر بر سیستم تنفس: به استثنای N2O تمامی این داروها موجب کاهش حجم جاری و افزایش تعداد تنفس می شوند و بدنبال آن میزان تهویه در دقیقه کاهش می یابد. تمامی این داروها مضعف تنفس هستند. ایزوفلوران و انفلوران بیشترین اثر تضعیفی را دارند. این داروها تمایل به ایجاد برونکودیلاسیون دارند لذا در موارد آسم های مقاوم نیز بکار می روند
