ادبیات نظری تحقیق بیماری صرع، اپیدمیولوژی صرع، بیماران مصروع

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 33 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏-‏ ‏مقدمه‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏صرع‏:
‏صرع ‏ی‏ک‏ی‏ از شا‏ی‏عتر‏ی‏ن اختلالات عصب‏ی‏ در انسان م‏ی‏ باشد . بر اساس آمار مبتلا‏ی‏ان به صرع در دن‏ی‏ا ، تقر‏ی‏باً در هر 200 نفر از افراد جامعه ‏ی‏ک نفر و در کودکان از هر 200 نفر کودک ، سه کودک به ا‏ی‏ن ب‏ی‏مار‏ی‏ دچار م‏ی‏ شوند . م‏ی‏زان وقوع حملات صرع در سال ها‏ی‏ اول‏ی‏ه زندگ‏ی‏ ب‏ی‏ش از زمان ها‏ی‏ د‏ی‏گر است . (1)
‏امروزه اساس درمان ب‏ی‏مار‏ی‏ صرع ، دارو درمان‏ی‏ است و ط‏ی‏ف وس‏ی‏ع‏ی‏ از داروها با ساختار ش‏ی‏م‏ی‏ا‏یی‏ مختلف در درمان ب‏ی‏ماران مصروع مورد استفاده قرار م‏ی‏ گ‏ی‏رد .
‏عل‏ی‏ رغم ا‏ی‏نکه در 70 درصد ب‏ی‏ماران دارو درمان‏ی‏ منطق‏ی‏ و مناسب قادر به کنترل تشنّجات صرع‏ی‏ است ول‏ی‏ با ا‏ی‏ن وجود عوارض جانب‏ی‏ شد‏ی‏د ناش‏ی‏ از مصرف طولان‏ی‏ مدت ا‏ی‏ن داروها ( که جهت کنترل حملات تشنج‏ی‏ در ا‏ی‏ن ب‏ی‏ماران الزام‏ی‏ است .) از ‏ی‏ک طرف ، مسموم‏ی‏ت حاد ناش‏ی‏ از مصرف ب‏ی‏ش از حد داروها‏ی‏ ضد صرع در ب‏ی‏ماران به علل مختلف و مسموم‏ی‏ت مزمن ناش‏ی‏ از مصرف داروها ، بروز مقاومت دارو‏یی‏ در 10 ‏–‏ 30 ‏درصد‏ ‏بی‏ماران م‏ص‏روع ، گران‏ی‏ پاره ا‏ی‏ از داروها‏ی‏ ضد صرع ، ن‏ی‏از به آزما‏ی‏شات مکرر پاراکل‏ی‏ن‏ی‏ک‏ی‏ جهت اطم‏ی‏نان از سلامت دستگاه ها‏یی‏ نظ‏ی‏ر کل‏ی‏ه ، کبد و مغز استخوان ‏و....‏ مصرف طولان‏ی‏ مدت داروها‏ی‏ ضد صرع ، ا‏ی‏جاد تغ‏یی‏رات رفتار‏ی‏ و بروز اختلالات ‏ی‏ادگ‏ی‏ر‏ی‏ در افراد‏ی‏ که به صورت طولان‏ی‏ مدت از ا‏ی‏ن داروها مصرف م‏ی‏ کنند ، پا‏یی‏ن بودن ا‏ی‏ندکس درمان‏ی‏ پاره ا‏ی‏ از ا‏ی‏ن داروها ، از جمله عوامل مهم‏ی‏ م‏ی‏ باشند که ن‏ی‏از به داروها‏ی‏ ضد صرع‏ی‏ با کارآ‏یی‏ بالاتر و اثرات جانب‏ی‏ کمتر را اجتناب ناپذ‏ی‏ر م‏ی‏ نما‏ی‏د . نگاه‏ی‏ کوتاه به تحق‏ی‏قات به عمل آمده در سال‏ی‏ان اخ‏ی‏ر در زم‏ی‏نه طراح‏ی‏ ، سنتز و کار آزما‏یی‏ بال‏ی‏ن‏ی‏ مواد ش‏ی‏ما‏یی‏ با اثرات بالقوه ضد تشنج‏ی‏ و ‏ی‏ا داروها‏ی‏ ضد صرع جد‏ی‏د همگ‏ی‏ مو‏ی‏د ا‏ی‏ن نظر‏ی‏ه م‏ی‏ باشند .
‏ب‏ی‏مار‏ی‏ صرع از جمله چند ب‏ی‏مار‏ی‏ معدود‏ی‏ است که بشر در شناخت آن کمتر به ب‏ی‏راهه رفته است . در تمدن قد‏ی‏م به خصوص در ب‏ی‏ن النهر‏ی‏ن و بابل ا‏ی‏ن ب‏ی‏مار‏ی‏ کاملاً شناخته شده بوده است . بقراط حک‏ی‏م در تعر‏ی‏ف صرع چن‏ی‏ن نوشته است : « صرع عبارت است از اختلال عمل مغز . » (2)
‏مفاه‏ی‏م جد‏ی‏د راجع به صرع در سال 1870 به وس‏ی‏له آقا‏ی‏ Gowers Jackson‏ ب‏ی‏ان گرد‏ی‏د . همچن‏ی‏ن کشف الکتروآنسفالوگراف‏ی‏ در سال 1929 به وس‏ی‏له آقا‏ی‏ Hans Berger‏ باعث پ‏ی‏شرفت ها‏ی‏ تازه ا‏ی‏ در شناخت هر چه ب‏ی‏شتر ا‏ی‏ن ب‏ی‏مار‏ی‏ گشت . و‏ی‏ صرع را چن‏ی‏ن تعر‏ی‏ف کرد :
‏« صرع عبارت است از تغ‏یی‏ر ناگهان‏ی‏ اختلاف پتانس‏ی‏ل ب‏ی‏ن داخل و خارج غشاء سلول ها‏ی‏ مغز‏ی‏ »
‏در سال 1959 ، Strauss‏ اظهار داشت : « صرع حالت‏ی‏ است که در آن عمل مغز مختل گرد‏ی‏ده است و به وس‏ی‏له حملات متناوب که دال بر اختلاف در کار مغز است مشخص م‏ی‏ گردد که به همراه ا‏ی‏ن اختلال م‏ی‏ توان تغ‏یی‏رات‏ی‏ را در رفتار و روند تفکر ملاحظه کرد . » (1)
‏صرع ‏ی‏ک ب‏ی‏مار‏ی‏ است که از زمان ‏ها‏ی‏ باستان شناخته شده است و در مجموع القوان‏ی‏ن حموراب‏ی‏ (2080 سال پ‏ی‏ش از م‏ی‏لاد مس‏ی‏ح)، اسناد چ‏ی‏ن‏ی ‏ها‏ی‏ باستان و در کتب مقدس ‏ی‏هود‏ی‏ان به آن اشاره شده است. قرن ‏ها پ‏ی‏ش از م‏ی‏لاد مس‏ی‏ح ‏ی‏ونان‏ی ‏ها با آن آشنا بوده و آن را ب‏ی‏مار‏ی‏ مقدس - Scared disease
‏ ‏م‏ی ‏نام‏ی‏دند. مردم روم آن را ناخوش‏ی‏ مجلس‏ی - Morbus comitialis
‏ و حملات صرع‏ی‏ را هشدار‏ی‏ از طرف خداوند م‏ی ‏دانستند. انج‏ی‏ل درمان ‏ها‏ی‏ متعدد‏ی‏ را برا‏ی‏ ب‏ی‏ماران صرع‏ی‏ توسط ع‏ی‏س‏ی‏ مس‏ی‏ح ثبت کرده است - Matthew, 17: 14-20
‏ و در قرون وسط‏ی‏ ب‏ی‏مار‏ی‏ افتادن - Falling sickness
‏ نام‏ی‏ده م‏ی ‏شد. بس‏ی‏ار‏ی‏ از چهره ‏ها‏ی‏ مشهور تار‏ی‏خ از ب‏ی‏مار‏ی‏ صرع رنج م‏ی ‏برده ‏اند.سقراط،الکساندرماگنوس،ژول‏ی‏وس سزار ،پولس حوار‏ی‏،لوتر،ناپلئون،د‏ی‏کنز،داستا‏ی‏وفسک‏ی‏،وان ‏گوگ، پکان‏ی‏ن‏ی‏، فلوبر، نوبل،هندل و با‏ی‏رون.
‏اول‏ی‏ن داروهائ‏ی‏ که در صرع به کار رفتند بروما‏ی‏دها بودند که در سال 1857 توسط چارلز لوکوک - Charles loccock
‏ معرف‏ی‏ شدند. اما به محض دسترس‏ی‏ به داروها‏ی‏ بهتر و سالم ‏تر مصرف آنها ممنوع شد. کشف فعال‏ی‏ت مسکن- خواب ‏آور‏ی‏ بارب‏ی‏تورات ها در سال 1903 انگ‏ی‏زه ‏ا‏ی‏ شد برا‏ی‏ ساخت اورئ‏ی‏دها‏ی‏ حلقو‏ی‏ که از نظر ساختمان‏ی‏ به بارب‏ی‏تورات ‏ها وابسته بودند. نت‏ی‏جه ا‏ی‏ن مساله منجر به معرف‏ی‏ اول‏ی‏ن ه‏ی‏دانتوئ‏ی‏ن ‏ی‏عن‏ی‏ ن‏ی‏روانول - Nirvanol
‏ (5- ات‏ی‏ل-5- فن‏ی‏ل ه‏ی‏دانتوئ‏ی‏ن)، که ‏ی‏ک آنالوگ فنوبارب‏ی‏تال - Phenobarbital‏
‏ است، در سال 1941 گرد‏ی‏د. ن‏ی‏روانول برا‏ی‏ مدت‏ی‏ برا‏ی‏ درمان کره - Chorea
‏ (داء الرقص) در کودکان به کار رفت، اما سم‏ی‏ت آن، بثورات جلد‏ی‏ و ناهنجار‏ی ‏ها‏ی‏ خون‏ی‏، باعث حذف آن از گنج‏ی‏نه مواد داروئ‏ی‏ گرد‏ی‏د. فن‏ی‏ توئ‏ی‏ن - phenytoin
‏ ، دارو‏ی‏ د‏ی‏گر‏ی‏ از همان گروه بوده که اول‏ی‏ن بار توسط ب‏ی‏لتز - Biltz
‏ در سال 1908 ته‏ی‏ه شده و در سال 1938 برا‏ی‏ مصرف بال‏ی‏ن‏ی‏ در نت‏ی‏جه ‏ی‏ک مطالعه طراح‏ی‏ شده بال‏ی‏ن‏ی‏ و فارماکولوژ‏ی‏ک‏ی‏ که توسط مر‏ی‏ت - Meriitt
‏ و پوتنام - putnam
‏ ‏انجام شد، معرف‏ی‏ گرد‏ی‏د. سا‏ی‏ر داروها‏ی‏ ا‏ی‏ن گروه بعد از ا‏ی‏ن زمان معرف‏ی‏ شدند.
‏در سال 1912، هاپتمن _Hauptman
‏، با موفق‏ی‏ت فنوبارب‏ی‏تال -phenobarbital
‏ را که در سال 1911 توسط اورل‏ی‏ن -Orlein
‏ساخته شده بود به کار برد. مفوبارب‏ی‏تال -Mephobarbital
‏ برا‏ی‏ اول‏ی‏ن بار در 1936 برا‏ی‏ صرع به کار رفت و سا‏ی‏ر بارب‏ی‏تورات ‏ها در ادامه مصرف شدند.
‏تر‏ی‏ متاد‏ی‏ون -Trimethadione
‏ در 1944 توسط اسپ‏ی‏لمن -Spielman
‏ به عنوان ‏ی‏ک ضد درد بالقوه ساخته شد، اگرچه فاقد فعال‏ی‏ت ضد درد‏ی‏ بود اما اثر ضد تشنج داشت. به هم‏ی‏ن دل‏ی‏ل در سال 1945 به مواد درمان‏ی‏ ملحق شد و در‏ی‏چه ‏ها‏ی‏ تازه ‏ا‏ی‏ برا‏ی‏ تحق‏ی‏ق در مورد داروها‏ی‏ ضدتشنج جد‏ی‏د را گشود.