مقاله جامع و کامل ارزيابي آبريزش دهان در 58 صفحه ورد

تاريخچه

جريان ارزيابي بايد با يك مصاحبه از بيمار و يا مراقبين او شروع شود. نظر آنها در مور ميزان و شدت آبريزش دهان بايد به عنوان هدف ارزيابي اخير و همچنين به عنوان قياسي براي ارزشيابي تاثير درمان ثبت شود. اطلاعات مربوط به تاثير اجتماعي آبريزش  دهان بر فرد بايد مورد توجه قرار گيرد. آگاهي فرد از اين مشكل و همچنين انگيزه او براي تغيير اين رفتار بايد ارزيابي شود.

توصيف آبريزش دهان

آلاير، بلاسكو، هابرفلنر (2002) و كريسدال و وايت (1989) روشهايي را براي توصيف آبريزش دهان پيشنهاد كردند. آنها اظهار كردند كه آبريزش دهان خفيف زماني است كه بزاق روي لبها بماند. آبريزش دهان متوسط موقعي است كه بزاق روي لبها و چانه ديده شود. وقتي بزاق از لبها و چانه روي لباس بريزد، آبريزش دهان ، شديد است و آبريزش  دهان عميق زماني است كه بزاق روي كتاب، ميز يا ساير چيزهايي كه جلوي فرد است بريزد.

ارزيابي ساختارهاي دهاني- صوتي [1]

ارزيابي شامل مشاهده لبها، زبان و كام به منظور بررسي نواقص ساختاري و تعيين دامنه حركت اين ساختارهاست.

هر گونه الگوي حركتي غير طبيعي مثل بلع معكوس [2]يا پيش آمدگي فك [3]بايدمورد توجه قرار گيرد. فرد بايد بيش از يك دوره زماني مورد مشاهده قرار گيرد تا بتوان شدت آبريزش دهان او را به طور قطعي و ثابت تعيين نمود. در صورت امكان لازم است در موقعيتهاي مختلف مشاهده شود. اين موقعيتها شامل مشاهده فرد در وضعيت نشسته با قرار گيري سر رو به جلو مثل زماني كه فرد در حال صحبت كردن يا تماشا كردن تلويزيون است؛

مشاهده او در حين انجام فعاليتهايي كه نيازمند تغيير وضعيت سر است و نيز مشاهده فرد در هنگام خوردن مي باشد. در صورتي كه شخص در ساير موقعيتها نيز آبريزش دهان داشته باشد، مثلاً هنگامي كه مشغول انجام فعاليتي روي زمين است، بايد در آن موقعيتها نيز مورد مشاهده قرار گيرد. تعيين ميزان آبريزش دهان در هر موقعيت بايد صورت گيرد. اين مورد مي تواند با گزارشهايي كه توسط فرد يا مراقبين او داده مي شود مقايسه شود و اين اطلاعات بايد براي مقايسه با ميزان آن پس از درمان ثبت گردد.

1-(orofacial)

1-(tongue thrust)

2-(Jaw Thrust)